Hoe was jij toen je een klein kind was? En ben je nog steeds in de kern datzelfde kind? Denk je daar weleens aan terug? Ik wel. Niet met weemoed, maar wel als een inspiratiebron voor mezelf. Wie ben ik in de kern? Wat zijn mijn dromen en wat kan ik van dat kleine jongetje leren? Zelf sta ik zo nu en dan even stil en probeer mezelf te verplaatsen in dat kleine jongetje. Wat zou hij willen dat ik nu zou doen. Ik sta daarbij stil bij de vraag wie ik ben, wat mijn dromen zijn en de waarde die spel en spelen hebben.
Wie ben jij?
Hoe stel jij jezelf voor als iemand vraagt om wat over jezelf te vertellen? Waarschijnlijk begin je over je leeftijd, wat voor werk je doet, waar je woont en wat je in je vrije tijd doet. Maar zegt dat iets over wie jíj bent? In je kern. Toen je nog een klein kind was, was je nog niet gevormd door ervaringen en invloeden vanuit je omgeving. Dat is in de loop der jaren gebeurd. Je was wie je in je kern bent. Hoe jonger, hoe puurder. Kan je, jezelf invoelen in hoe dat was?
‘Ont’ ‘wikkelen’
Natuurlijk groei je door de jaren heen en zal je punten veranderen aan jezelf waar je tegenaan gelopen bent. Maar gaat ontwikkelen er niet om dat je datgene wat jou kern vormt tot bloei laat komen? Ontwikkeling betekent letterlijk ‘ont’ ‘wikkelen’. Ik weet niet meer waar ik het precies gehoord heb, maar ik vind het wel heel krachtig. Alle laagjes (wikkels) die je door de jaren heen om je heen hebt gedaan van je afhalen. Terug naar wie je in de kern bent.
Dromen
De tweede reden waarom het waardevol kan zijn om terug te gaan naar de kindertijd zijn dromen. Als kind had je dromen over wat je wilde worden en wat je wilde doen. Aan de oppervlakte waarschijnlijk iets van voetballer, filmster of dokter. Misschien waren dit je echte dromen. Misschien had je andere dromen. Misschien was je, je er bewust van, maar sprak je ze niet uit. Misschien ook niet en waren jouw dromen onbewust. Met je fantasie kon je, je levend inbeelden hoe dat er uit zou zien of kon je dat naspelen.
We’re not born to be a consumer (Michael Beckwith)
Waar sta je nu?
Leef jij nu die droom of ben je daar ver van afgeweken? Door de connectie te maken met je kind zijn kan je dichter komen tot de essentie van jouw leven. Natuurlijk kunnen je dromen in de loop der tijd veranderen en zullen ze niet altijd hetzelfde blijven. Dat hoeft ook niet, maar juist door terug te gaan naar de kindertijd kunnen dromen wel tot leven komen en sterker worden. Daardoor kan je betere keuzes maken in je huidige leven, ook al zullen die niet altijd makkelijk zijn en is daar ook moed voor nodig.
Spelen
En dat brengt mij tot het laatste punt waarom teruggaan naar de kindertijd erg waardevol is. En dat is spelen. Spelen staat voor creativiteit en luchtigheid. Het staat je toe om los te komen van alles wat er van je gevraagd wordt en dichter bij je verlangens te komen. Door je kinderlijke fantasie te gebruiken ga je meer in creatieve oplossingen denken. Ik weet nog dat wij met onze verbeeldingskracht uren zoet konden zijn en datgene konden doen wat we konden bedenken. Zo heb ik bijvoorbeeld uren op de bank rond gebracht met een kussen in mijn hand als stuur van de auto en zo vele denkbeeldige kilometers gemaakt in de ‘bankauto’. Denk daar eens aan terug en pas het toe.
Vertrouwen
Door te spelen leer je ook beter op je intuïtie te vertrouwen. In een spel neem je namelijk je beslissingen met als doel om te winnen. Je volgt daarbij je intuïtie zonder je te laten leiden door angst of vanuit een tactiek om iets te verliezen. Door vaker bij dit spelen stil te staan en je huidige leven als een spel te zien zal je vaker keuzes maken op basis van vertrouwen en intuïtie. Je zal daardoor ook eerder de dingen realiseren die je wilt (je dromen). En mocht het onverhoopt toch niet lukken? Dan heb je in ieder geval de keuzes gemaakt die je wilde maken.
Hoe?
Maar hoe doe je dat dan, die connectie maken met je kindertijd? Daar zijn natuurlijke meerdere manieren voor. Zelf heb ik veel gehad aan de volgende manieren. Als eerste door het over die tijd te hebben met mensen die me toen goed kenden, zeker ook uit de babytijd. Dan denk ik vooral aan mijn ouders en broertjes. Wat waren specifieke kenmerken van mij uit die tijd? Karaktereigenschappen, gedrag, interesses. Deze zijn erg waardevol om dichterbij de kern te komen bij wie je in de kern bent. Daarnaast het kijken naar foto’s uit die tijd en dan vooral de foto’s van jezelf. Kan je, je nog inleven in die persoon op de foto? Wat voelde je toen? Het beeld roept soms levendige herinneringen op en helpt om de verbinding te maken.
Persoonlijke manieren
Bovenstaande manieren zijn waarschijnlijk voor iedereen goed toepasbaar. Daarnaast zijn er ook nog twee manieren die voor mij erg waardevol zijn geweest, maar die misschien minder goed aansluiten bij anderen. De eerste zijn oude getuigschriften. Getuigschriften zijn een soort rapporten die je krijgt op de vrijeschool. Het geeft een beeld van hoe jij je afgelopen jaar ontwikkeld hebt in de verschillende vakken, maar ook een beschrijving van jou als persoon. Door dat terug te lezen krijg je een redelijk goed en herkenbaar beeld van hoe je toen was. De tweede manier die voor mij een belangrijke bijdrage heeft geleverd is hypnotherapie. Dit kan een manier zijn om dingen in jezelf te veranderen en indien nodig de verbinding te maken met het moment waar dat betrekking op heeft. Bijvoorbeeld je kindertijd.
Wat kan jij leren?
Zelf heb ik de afgelopen jaren veel aandacht besteed aan het kind zijn. Daardoor heb ik zowel veel over mezelf geleerd als over de kracht van het kind in bredere zin. Ook nu sta ik daar zo nu bij stil en is het erg waardevol om mezelf te realiseren wie ik wil zijn en hoe ik wil leven en welke keuzes ik daarvoor moet maken. Hoe zou dit voor jou zijn? Probeer jezelf eens te verplaatsen in jezelf toen je bijvoorbeeld een jaar of zeven oud was? Welke associaties of gevoelens roept dit bij je op? Ik ben benieuwd.