Toen ik het idee had om een blog te gaan schrijven over mijn persoonlijke ontwikkeling had ik van alles in mijn hoofd, maar niet kunnen bedenken dat ik dit blog zou schrijven onder deze omstandigheden. Drie weken geleden ben ik in Argentinië aangekomen. Mijn doel van deze reis was om enerzijds de Argentijnen, het land en de cultuur te leren kennen en aan de andere kant mezelf verder te ontwikkelen als persoon, mijn Spaans te verbeteren en wat dingen voor mezelf op te gaan schrijven.
De huidige situatie is dat ik in een Airbnb zit in Ushuaia, de meest zuidelijke stad ter wereld, de deur eigenlijk niet uit mag en verplaatsen naar een ander deel van Argentinië (of Nederland) vrijwel onmogelijk is. Net als een groot deel van de wereld heeft het Coronavirus ook hier een grote invloed op het dagelijks leven. De ontwikkelingen in Argentinië in het algemeen, en Ushuaia in het bijzonder, zijn de afgelopen dagen heel snel gegaan. Van het sluiten van musea en cancellen van alle vluchten naar Europa, naar het sluiten van vrijwel alles, je alleen met een goede reden op straat begeven en een periode van 5 dagen aankondigen waarin er geen nationale vluchten meer zijn. Het moment dat de politie het hostel voor een uur afsloot in verband met een mogelijke Corona besmetting (gelukkig loos alarm) deed mij beseffen dat ik eerder terug zal keren naar Nederland dan 23 mei. Dat is heel erg jammer, want de eerste 2 weken waren geweldig! De ontstane situatie is wel een interessante casus om te bekijken hoe ik daar mee om ga. Twee dagen lang heb ik in een hostel gezeten en ben ik meegegaan met de waan van nieuws en het bespreken van wat iedereen gaat doen zonder dat ik zelf heel erg de neiging voelde om op zoek te gaan naar een ticket naar huis. Om in deze chaotische situatie orde te scheppen ben ik mezelf een aantal vragen gaan stellen. Onderstaand lees je ze samen met de antwoorden die ik daar op gaf.
Hoe wil ik in deze situatie handelen en wie wil ik zijn?
Ik wil rustig blijven, mijn eigen koers blijven volgen zonder daarbij de realiteit uit het oog te verliezen. Door te kiezen welke informatie ik toelaat en welke waarde ik daar aan hecht kan ik mijn eigen gedachten beïnvloeden en rust creëren. Ik wil beslissingen nemen vanuit de overtuiging dat ík dat wil en niet in paniek of vanuit angst.
Wat wil ik (doen)?
Ik ben met een doel naar Argentinië gegaan. Een deel daarvan kan ik in ieder geval voorlopig, maar waarschijnlijk helemaal, niet realiseren. Gelukkig zijn er ook nog doelen die ik wel kan realiseren hier en waar ik nu dus zelfs extra tijd voor heb. Dat is namelijk mijn eigen gedachten en visie op papier zetten en het bestuderen van boeken die ik interessant vind als onderdeel van de persoonlijke groei die ik wil doormaken. Daarnaast is er voldoende tijd over om bijvoorbeeld te mediteren. Op deze manier creëer ik een soort van retraite voor mezelf. Daar wil ik mijn gedachten dan ook op focussen.
Wat heb ik daarvoor nodig?
Een plek waar ik rust kan vinden en zoveel mogelijk impulsen van buitenaf kan afsluiten. In mijn eentje in een Airbnb zitten is meer geschikt dan in een hostel waar iedereen in de ban van het nieuws is en geen idee heeft wat te doen of zo snel mogelijk naar huis wil. Ook het volgen van alle nieuwsberichten is een enorme bron van afleiding, zorgt voor onrust in mijn hoofd terwijl zeker 95% van de nieuwsberichten niet essentieel zijn voor mij en zeker niet bijdragen aan wat ik wél kan doen en waar ik invloed op heb. Naast een plek waar ik rustig kan werken en voldoende voedsel heb ik uiteraard de middelen nodig om mee te kunnen werken. Gelukkig ben ik daarop voorbereid en heb ik een aantal boeken meegenomen, mijn laptop, koptelefoon en voldoende schrijfwaren.
Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Er zijn verschillende dingen waar ik aan gedacht heb. Ziek worden is voor iemand die tot de risicogroep behoort niet een heel aantrekkelijk scenario. Dit kan ik niet helemaal uitsluiten, maar ik kan wel bekijken hoe ik dat kan verkleinen. Op dit moment denk ik dat het, het veiligste is om alleen in een Airbnb te zitten hier in Ushuaia. Mocht dat veranderen, dan zal ik een nieuwe afweging moeten maken. Iets anders waar veel mensen bang voor zijn (of dat nu al ervaren) is dat ze vast komen te zitten. Voor mij persoonlijk is dat (met enkele uitzonderingen daargelaten misschien) vooral een mindset. Ik kan zeggen “ik zit in een uithoek van de wereld, kan niet meer verder reizen, maar ook niet naar huis” of er voor kiezen om te focussen wat ik wél kan doen en te zeggen “ik heb nu de tijd om na te denken over wat ik belangrijk vind, wat ik wil doen en kijken hoe ik daarmee aan de slag kan, tijd voor mezelf te nemen”. Veel andere scenario’s zijn meer gericht op de invloed van de Coronacrisis voor de samenleving of dingen die altijd kunnen gebeuren. Daar kan ik me druk om maken, maar heb ik niet veel meer invloed op dan dan hoe ik daar zelf mee om ga.
Welke informatie is wel essentieel?
Uiteraard is het noodzakelijk om in deze (crisis)situatie bepaalde informatie tot me te nemen. Zo is het feit dat ik me niet buiten kan begeven nuttig. Ook dat er de komende tijd geen binnenlandse vluchten zijn zorgt ervoor dat veel opties vervallen. Door te kiezen om een paar dagen lekker voor mezelf te gaan werken en daarna weer eens te bekijken naar wat er mogelijk geef ik mezelf rust en kan ik de energie besteden op waar ik zelf invloed op heb. Mocht er tussentijds toch belangrijke informatie zijn, dan krijg ik dat wel door via de ambassade (waar ik me heb aangemeld voor het ontvangen van belangrijke informatie), de eigenaren van de Airbnb of via whatsappberichten.