Als tiener had ik een sterke overtuiging dat wij als mensen de kracht hebben om onze mindset zelf te programmeren. Mijn ouders waren gescheiden en moesten, naast voor ons zorgen, hard werken om alles te kunnen betalen. Ik had de overtuiging dat kinderen van gescheiden ouders een grotere kans hadden om in de problemen te komen of het verkeerde pad op te gaan, maar dat ik over genoeg inzicht beschikte om rationele keuzes te maken, risico of gevaar te vermijden en zo ‘succesvol’ op te groeien. Ik had ook een sterke drang om een maatschappelijke bijdrage te leveren en in het bijzonder om dit middels sport en verenigingsleven te doen. Toen ik 16 jaar oud was begon ik met het geven van voetbaltrainingen. Mijn intentie was om te coachen op zelfverbetering en zelflerend vermogen te stimuleren en een rolmodel te zijn in plaats van te zeggen hoe je iets het beste kan doen. Toen ik jaren later solliciteerde om als assistent jeugdtrainer bij een betaald voetbalclub aan de slag te gaan heb ik uiteindelijk van een proeftraining afgezien. Ik realiseerde me dat het voor mij niet goed voelde om kinderen te coachen in de richting van een carrière als profvoetballer, maar dat ik veel meer passie heb om te coachen op de vraag wat iemand echt graag wilt doen.
Na de middelbare school koos ik ervoor om Bestuurs- en Organisatiewetenschap te gaan studeren aan de Universiteit Utrecht om daarna de master Sportbeleid en Sportmanagement te kunnen doen en op die manier de kracht van sport in te zetten voor de maatschappij. Het was een interessante studie waar ik veel leerde en samen kon werken met gemotiveerde medestudenten en inspirerende docenten. In deze tijd, en in het bijzonder tijdens een bestuursjaar bij de studievereniging leerde ik meer en meer me open te stellen en mee te gaan met de flow in plaats van risico’s te vermijden en rationele keuzes te maken. En ik leerde om onderdeel te zijn van een groep. Tijdens mijn bestuursjaar genoot ik volop, maar kreeg ik ook de diagnose Ziekte van Crohn. Ik heb een sterk vermoeden dat dit te maken had met het sterk toegenomen aantal prikkels die ik kreeg en de manier waarop ik deze verwerkte. In het begin dacht ik dat ik gewoon door kon gaan met mijn manier van leven, maar dat bleek niet waar te zijn. Soms dacht ik dat ik verder kon, maar uiteindelijk moest ik iedere keer een tandje terugschakelen tot ik letterlijk alles tot stilstand had gebracht en voornamelijk in bed lag. In 2016 kwam ik tot het inzicht dat mijn toekomstperspectief was dat ik 2 dagen per week niet al te belastend werk kon doen en de rest van de week zou moeten gebruiken om te herstellen. Dat was een heel groot contrast ten opzichte van wat ik als ambitieuze starter voor ogen had en niet wat voor mij het bestaan waard maakte. Ik besloot dat ik mijn leven moest gaan veranderen, mijn gezondheid voorop te stellen, te leren luisteren naar mijn lichaam en van dag tot dag te leven. Een paar maanden lang zette ik alles stil, op 2 dagen per week werken na om rond te kunnen komen. Ik zette ook mijn masterthesis stil en begon bij een psycholoog om te praten over hoe ongelukkig ik was met mijn perspectief en om verandering te kunnen bewerkstelligen. Het vertragen, luisteren naar het lichaam, veranderen van ademhaling en een veranderende mindset in combinatie met een test voor een medicijn zorgden ervoor dat ik langzaam vooruit ging. Uiteindelijk boekte ik de grootste verandering door mijn hart te gaan volgen.
In de winter van 2018 rondde ik eindelijk mijn thesis af. Wat voor velen een moment is om te vieren voelde voor mij totaal niet zo. Op papier had ik alles wat ik wilde, werk op het gebied waar ik graag in wilde werken, een hele fijne werkgever, genoeg vrije tijd, fijne vrienden, een leuk sociaal leven en hobbies, maar ik zag niet waar het heen zou leiden. Iedere week leek hetzelfde en het leek niet uit te maken wat ik deed. Na een tijdje merkte ik dat ik wilde LEVEN, daarmee ‘spelen’, experimenteren, dromen realiseren (hoe klein ook) en de verantwoordelijkheid te nemen voor de manier waarop ik wilde leven. Ik starte met een figuurlijke reis om mijn ware zelf te ontdekken door letterlijk te reizen, ‘spelen’, veel verschillende dingen te doen, te leren en soms ‘drastische’ beslissingen te nemen.
Eind 2019 realiseerde ik me dat een van mijn levensdoelen altijd is geweest om mensen als coach te helpen en begeleiden met hun pad en alles wat daar bijkomt. Ik begon boeken rondom persoonlijke ontwikkeling te lezen en de NLP Practioner te doen. Later volgde ook de cursussen Mindvalley Life Coach en Mindvalley Hypnotherapist. In 2023 ontdekte ik Psychedelic Breath® en dat was een buitengewone ervaring! Voor mij was de combinatie van ademen met de elektronische muziek iets magisch en ik besloot de Teacher Training hierin te doen. Deze heb ik in de omgeving van Berlijn afgerond en nu geef ik hier regelmatig workshops in.